خسه در مسیر رائول
حسه از نظر سبک فوتبالی بیشتر شبیه کریستیانوست اما مقایسه شدنش با رائول ، نماد رسیدن به حد اعلا از آکادمی رئال ،اجتناب ناپذیر است . بازیکن قناریایی درهای رسیدن به تیم اصلی را فشار می دهد و از نظر آماری هم شباهت زیادی به رائول ،اسطوره رئال مادرید دارد .
البته خسه از نظر دقایق در اولین فصل خیلی با رائول فاصله دارد اما روندش بی نظیر بوده است خسه تا کنون میانگین بهتری از نظر گلزنی و پاس گل در سال اولش نسبت به رائول داشته است .
رائول در ۲۱ بازی اولش برای رئال مادردی ۳۳۴۵ دقیقه بازی کرد ، هشت گل زد و دو پاس گل داد . خسه اما در ۲۱ بازی اولش در این فصل فقط ۵۷۹ دقیقه بازی کرده اما چهار گل زده و پنج پاس گل داده است . خسه هر ۱۴۹ دقیقه یک گل زده است و رائول هر ۱۶۸ دقیقه یک گل زده بود .
خسه در ده بازی اولش برای رئال فقط ۴۸ دقیقه بازی کرده بود ،آماری که برای هیچ بازیکنی کافی نیست اما این ستاره از هر دقیقه اش طوری استفاده می کند که گویی آخرین دقیقه دوران فوتبالش است .
بازیکن قناریایی به عنوان بازیکن شماره ۲۳ فصل را شروع کرد ، حتی کاسمیرو هم بالاتر از او بود اما حالا تبدیل به یار شماره ۱۲ شده سات . وقتی بیل مصدوم شود ، او فیکس می شود و وقتی روی نیمکت است ،اولین گزینه تعویض بری کارلوست . آنجلوتی می داند که کیفیت او در شرایط فعلی به مراتب بالاتر از ایسکوست .
سران رئال از کیفیت خسه به شدت ذوق زده هستند . بوتراگوئنو گفت :”خسه کیفیت تبدیل شدن به یک بازیکن بزرگ را دارد . ” خسه حالا می خواهد راه رائول را پیش بگیرد و علیرغم این که تیم مملو از ستارگان است ، خودش را در قلب کهکشان جای بدهد .
شباهت ها به رائول
جاه طلبی
اگر یک ویژگی دوران فوتبال رائول گونزالس را بخواهیم به جز آمار و جامهایش
نام ببریم ،آن نداشتن حد و مرز است . برای کاپیتان رئال سقف وجود نداشت .
همیشه می خواست که دوباره برنده باشد و دوباره گل بزند … در مورد خسه نیز
همین طور به نظر می رسد . او می خواهد آن چه در والدبباس یاد گرفته را بروز
بدهد . او همیشه بلند می شود و نا امید نمی شود . برایش نا امیدی مفهومی
ندارد .
شخصیت مستحکم
والدانو ،کسی که رائول ۱۷ ساله را فیکس کرد ، یک روز تصمیم گرفت که علیه
این بازیکن موضع بگیرد تا واکنشش را بسنجد . او را روی نیمکت بنشاند .
رائول به او گفت :”ببینیم چه می شود ، اگر می خواهی ببازی مرا نیمکت نشین
کن … ” این روحیه و شخصیت مستنحکم در خسه هم هست . او که ظلم مورینیو در دو
فصل اخیر در بی توجهی به خود را می دید ، به صراحت و در مصاحبه هایش علیه
مربی پرتغالی موضع گرفت .
تواضع
رائول گونزالس و خسه رودریگز از نظر تواضع نیز به هم شباهت دارند . هر دو
بازیکن فوتبال را در خیابان ها و با گل کوچک آغاز کردند و از همان جا هنر
دریبل را یاد گرفتند . بزرگ شدن در محله های کوچک و فقیر نشین به آنها کمک
رده تا بفهمند که برای رسیدن به بهترین سطح باید چه مصائبی را متحمل شوند و
بتوانند به حدی روحیه کسب کنند که از هر سدی بگذرند .
زیرک بودن
شاید این میراث فوتبال خیابانی باشد . چه رائول و چه خسه به قول لوئیز
آراگونس ” فوتبال را برای خود آماده می کنند ” هر دو می دانند که با چه
نیرنگی در کجا جای بگیرند تا حریف را مات و مقهور کنند . می دانند که چطور
در جایی قرار بگیرند که کسی انتظارش را ندارد . این باعث می شود که همیشه
بهترین حرکت ممکن را درون زمین داشته باشند .
گلزنی
استعدادیابان می گویند که بازیکنان باید خیلی چیزها را یاد بگیرند اما
گلزنی در خون آنهاست . یک حس مشترک در رائول و خسه مربوط به شم گلزنی این
دوست که می توانند به خوبی از فرصتشان استفاده کنند . هر چند که سبک
بازیشان زیاد شبیه به هم نیست اما شم گلزنی یکی از وجوه اشتراک رائول و خسه
است .
عطش
رائول وقتی در ۱۷ سالگی اولین بازیش در رئال را داشت می خواست چمن را قورت
بدهد . در زمینی که شجاعانی مثل ردوندو ،لائودروپ ،زامورانو و فرناندو
هیرو را داشت ، رائول مثل یک زلزله در رختکن حرکت می کرد و هیچ هراسی از
هیچ چیز نداشت . خسه نیز همین روحیه را دارد و درون زمین روی هر صحنه می
خواهد دست به کار خارق العادهی ای بزند . فرقی ندارد که پنج دقیقه بازی کند
یا ۹۰ دقیقه .
کاریزما
رائول در ۱۷ سالگی به برنابئو رسید اما در همان سن هم کاریزما و شخصیتش
طوری بود که کلیه تیترها ، رادیوها و تلویزیون ها را به خود اختصاص داد .
همه بچه ها می خواستند که رائول ،پسر خلف اسپانیا باشند . در مورد خسه نیز
همین طور است . برنابئو دارد دیوانه او می شود .